Het Westerpark in Amsterdam is deze week een concertterrein. Op woensdag 2 juli gaf R.E.M. een spetterend optreden. Vooral de snelle nummers van het nieuwe album Accelerate klonken verpletterend. Aangezien de rockband uit Georgia heel erg Web 2.0 is, deed ik er qua foto’s en video enthousiast aan mee. Hoewel…
Het is natuurlijk geweldig dat fans hun blogberichten, Flickr-foto’s, YouTube-filmpjes en Twitter-berichten kunnen delen op de tourwebsite van R.E.M. (door tags als #remamsterdam of #remnyc te gebruiken). Zelf was ik apetrots toen mijn filmpje van de afsluiting van het concert prominent op de R.E.M.-site stond en in een nacht tijd 168 kijkers trok. Ook mijn foto’s en tweets waren zichtbaar voor fans van over de hele wereld.
Tijdens het concert stuitte ik echter op de beperkingen van Web 2.0. En dan bedoel ik niet het feit dat mede-twitteraar Vincent Everts (ik heb hem in het Westerpark overigens niet gezien) werd afgevoerd door de beveiliging omdat hij opnames maakte met een professionele camera. Hoe lullig ook, Everts had kunnen weten dat dat volgens de algemene voorwaarden van Mojo Concerts simpelweg niet mag. Gewoon met je mobieltje filmen, dan is er niks aan de hand.
Nee, mijn bedenkingen over Web 2.0 en concerten gaan over iets heel anders. Als ik een foto maak van Michael Stipe of het knallende openingsnummer met mijn camera film, dan leidt dat me niet af van de show. Het versterkt juist mijn verbintenis met het evenement. Mijn beleving neemt alleen maar toe. Met twitteren is dat anders. Terwijl de band op het podium doorspeelt, wend jij je hoofd af om een tekstbericht te sturen. Het verbindt afwezigen met het concert, maar het werkt averechts op jouw directe beleving.
Ik snap dat mensen twitteren bij een congres. Daar gaat het over kennisoverdracht, ratio. Concerten zijn echter emotie, pure beleving. Dat moet je ondergaan. Wat mij betreft doe je dat niet door jezelf van de show af te keren om een bericht in te tikken. Ik heb een tweet gestuurd tijdens het optreden en wist meteen dat dat de enige zou zijn. Ik wilde genieten van het moment. Berichten over de show kun je ook sturen na afloop, of terwijl je wacht op de toegift.
Web 2.0 is super, maar woensdagavond mocht het even wachten. R.E.M. kreeg toen al mijn aandacht, en die verdiende de band ten volste. Web 2.0 is om na te genieten, maar dat doe je toch meestal na afloop…
Dit artikel verscheen eerder deze maand op Nieuwe Media.